Όπως λέει και ο Πλούταρχος αυτές τις λεπτομέρειες αγάπησα σε σένα κι εσύ έγινες ένα, τώρα με το καθετί. Έτσι είναι. Μετά το πρόσωπο του συντρόφου μας ερωτευόμαστε όλα αυτά τα μικρά και αδιάφορα για άλλους στοιχεία του χαρακτήρα του και της προσωπικότητάς του που τον κάνουν τέλειο και ασύγκριτο με οποιονδήποτε άλλον. …
Τον πρώτο καιρό λατρεύεις τα πάντα επάνω του. Από το πώς περπατάει μέχρι το πώς σε κοιτάζει και πώς σου μιλάει. Ερωτεύεσαι την κάθε κίνησή του και σου αρέσουν όλα πάνω του. Σίγουρα υπάρχουν ατέλειες αλλά εσύ όχι απλά δεν τις βλέπεις αλλά απορείς κιόλας και λες μα καλά μπορεί να είναι τόσο τέλειος; Δεν είναι τέλειος απλά είναι κάτι καινούριο. Μια ανάσα και ένα πάθος να γνωρίσεις κάτι διαφορετικό. Όταν είσαι στον πρώτο καιρό μιας σχέσης και είσαι ερωτευμένος βρίσκεις χαριτωμένα τα πάντα επάνω του. Καθετί που κάνει καλύτερα από τον πρώην σου το θεωρείς μεγάλο και πολύ σημαντικό( Και είναι, άλλο αν το ξεχνάς μετά!) και τρελαίνεσαι από τη χαρά σου με κάθε έκπληξη.
Με τον καιρό όμως όλα συνηθίζονται. Ο έρωτας και η συνήθεια όμως δεν πάνε μαζί. Αυτά που κάποτε σε έκαναν να πετάς στα σύννεφα, σήμερα είναι η καθημερινότητά σου. Δε θα τρελαθείς όταν σου χαμογελάσει, δε θα γελάσεις με κάποιο κρύο ανέκδοτο γιατί πια δε θα σου φαίνεται χαριτωμένο, δε θα τρελαίνεσαι από τη χαρά σου όταν γυρνάει στο σπίτι και θα το κάνει άνω κάτω. Παλιά δε σε ενδιέφεραν αυτά όχι γιατί άλλαξες εσύ ή ο άλλος αλλά γιατί με τον καιρό όλα αυτά συνηθίζονταν. Δεν σου έκαναν πια εντύπωση γιατί τα έβλεπες κάθε μέρα. Γιατί ίσως σου πέρασε ο έρωτας… Μπορεί να έμεινε μια πάρα πολύ μεγάλη αγάπη αλλά δεν υπήρχε αυτό το σπίρτο για να την κρατήσει ζωντανή. Δεν ξέρω τη λύση σ’ αυτό.. Ίσως πρέπει κάθε μέρα να ψάχνουμε να βρούμε και να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας γιατί ερωτευτήκαμε αυτό τον άνθρωπο.. Να μην αφήνουμε τον εαυτό μας να ξεχάσει γιατί δυστυχώς οι άνθρωποι ξεχνάμε εύκολα…
