Κατά καιρούς έχουμε δει διάφορα τέτοια άρθρα που απαντούν σε ερωτήματα όπως γιατί να βγεις με έναν αρχιτέκτονα, μαθηματικό, πολυτεχνίτη, νομικάριο κτλ. Ωστόσο, δεν είδα ποτέ μια προσέγγιση για τους πολιτικούς επιστήμονες. Είναι πολύ άδικο αυτό μιας και είναι ευρέως γνωστό και αντικειμενικά διατυπωμένο πως είμαστε τα καλύτερα παιδιά. Δε συμφωνείτε;
Αρχικά ο πολιτικός επιστήμονας-πολιτικάριος γενικώς- δεν είναι ποτέ βαρετός. Πριν ακόμη βγεις μαζί του θα καταλάβεις πως όταν του αρέσει κάτι θα κάνει το παν να το κερδίσει. Συνηθισμένος άλλωστε από τη δίψα για κατάκτηση της εξουσίας αυτό θα είναι ένα συνεχόμενο, αδιάκοπο παιχνίδι, όπου θα του δίνονται ερείσματα και κίνητρα για να σε κατακτήσει. Αρκεί να τον αφήσεις. Αλλά και να μην θα συνεχίσει. Βασικό του γνώρισμα είναι ότι του αρέσει να μιλάει. Να λέει αληθινές δικές του ιστορίες, να λέει ψεύτικες, να βρίζει ή να εξυμνεί καταστάσεις του πολιτικού συστήματος, να σου λέει κουτσομπολιά, γενικώς έχει ένα εύρος από γνώσεις που θέλει να μοιραστεί μαζί σου. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύει ως γνωστός παντογνώστης. Προσοχή όμως! Μην τον αμφισβητήσεις, ειδικά σε θέματα πολιτικής, γιατί εκεί θα αρχίσει ο 2ος γύρος συζήτησης για το κυπριακό.
Οφείλεις να βγεις με έναν πολιτικό επιστήμονα,…
γιατί θα τον χρειαστείς κάποια στιγμή στη ζωή σου. Αν κάνεις μια βόλτα σε διάφορες εταιρείες, στο δημόσιο και γενικώς σε υψηλόβαθμες θέσεις θα καταλάβεις ότι οι περισσότεροι έχουν τελειώσει πολιτικές επιστήμες. Θα καταλάβεις λοιπόν ότι αυτοί οι μοχθηροί, ψεύτες και αλήτες πολιτικάριοι κινούν το σύστημα, ενώ ταυτοχρόνως το πολεμούν. Αλλά μην αμφισβητήσεις το τελευταίο, είπαμε… «Κυπριακό». Γιατί λοιπόν να μη βγεις με έναν πολιτικάριο; Στο κάτω κάτω, κράτα και φιλικές σχέσεις μαζί του. Που ξέρεις; Στο μέλλον μπορεί να επισκεφθείς το πολιτικό ή το εργασιακό του γραφείο.
Είναι σημαντικό να θυμάσαι πως δε μπορείς να μιλήσεις με έναν πολιτικάριο και να βγεις σωστή. ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ! Ας πούμε, για παράδειγμα ότι ξεκινάς να τσακώνεσαι. Και αρχίζει ο ένας, αρχίζει και ο άλλος. Ό,τι και να πεις, ό,τι και να ισχυριστείς, ενώ έχεις άδικο, να ξέρεις πως ο πολιτικάριος θα στο βγάλει λάθος. Και αυτό γιατί; Γιατί κοπέλα μου, δεν έχεις καταλάβει κάτι..Ο πολιτικός επιστήμονας δε διαβάζει/χρησιμοποιεί το δίκαιο..το θεσπίζει εκείνη τη στιγμή! Αν θέλει να αποδείξει κάτι, στο οποίο επιπλέον έχει και δίκιο, θα χρησιμοποιήσει μια συγκεκριμένη τεχνική, που μπορεί και συ να την έχεις, αλλά θα δώσει έμφαση στα σημεία που εσύ έχεις αδυναμία, ώστε να γίνει πειστικός. Η διαφορά του με τον νομικάριο είναι ότι σε μια σοβαρή κουβέντα δε θα προσπαθήσει να σου αποδείξει τίποτα αν έχει άδικο ή λέει ψέμματα. Αυτό λέγεται δικηγορία.
Τελειώνοντας, αλλά και συνακολούθως με το παραπάνω ο πολιτικάριος χρησιμοποιεί το χιούμορ, μόνο όταν κάνει πλάκα, άντε, και σε μερικές άλλες στιγμές. Αυτό σημαίνει πως όταν είσαι έξω απλώς θα σε κάνει να γελάς επί μονίμου βάσεως και θα είναι ευχάριστος ως παρέα. Όταν όμως είσαι σε σχέση μαζί του να ξέρεις πως ότι πει θα το εννοεί και δεν θα είναι κάτι που ακούς καθημερινά.
Φιλώτας Νιάρχος