Η δεύτερη εβδομάδα του Τριωδίου, είναι γνωστή και ως «Κρεατινή» και η πιο ξεχωριστή μέρα της συγκεκριμένης εβδομάδας είναι η Πέμπτη, η επονομαζόμενη «Τσικνοπέμπτη» κατά την οποία, σύμφωνα με το έθιμο, στα σπίτια ψήνουν κρέας στη σχάρα γεμίζοντας τον αέρα με τη μυρωδιά της «τσίκνας».
Η προέλευση αυτού του παράξενου εθίμου χάνεται στα βάθη του χρόνου, ωστόσο σύμφωνα με εικασίες συνδέεται με τις βακχικές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων που θεωρούσαν το φαγοπότι και το γλέντι ιεροτελεστία για την καλή ευφορία της Γης την Άνοιξη.
Επίσης η Τσικνοπέμπτη είναι το «έναυσμα» για τις εκδηλώσεις της Αποκριάς, αφού μέσα στις επόμενες εβδομάδες ακολουθούν τα Κούλουμα, το Καρναβάλι και η Καθαρά Δευτέρα.
Πέρα από το καθιερωμένο ψήσιμο κρεάτων κάθε περιοχή της Ελλάδας έχει τα δικά της ήθη και έθιμα για την Τσικνοπέμπτη.
Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά:
Στην Κέρκυρα γίνονται τα λεγόμενα «Κορφιάτικα Πετεγολέτσια». Η λέξη Πετεγολέτσια σημαίνει κουτσομπολιό και πραγματοποιείται το βράδυ της Τσικνοπέμπτης, στην Πιάτσα κοντά στην τοποθεσία «Κουκουνάρα» τής Κέρκυρας.
Στην Πάτρα, την πόλη του Καρναβαλιού, έχουμε το έθιμο της Γιαννούλας της Κουλουρούς, η οποία σύμφωνα με την παράδοση πιστεύει πως ο Ναύαρχος Ουίλσον έρχεται να την παντρευτεί και τον περιμένει μάταια, σαν την τρελή στο λιμάνι. Έτσι την Τσικνοπέμπτη, οι Πατρινοί ντύνουν κάποιον νύφη, ή βάζουν ένα ομοίωμα νύφης στο λιμάνι και διασκεδάζουν γύρω του.
Στις Σέρρες ανάβουν μεγάλες φωτιές στις αλάνες και αφού ψήσουν το κρέας, πηδούν από πάνω τους.
Στην Κομοτηνή την Τσικνοπέμπτη τα αρραβωνιασμένα ζευγάρια ανταλλάσσουν δώρα φαγώσιμα πραγματοποιώντας την παροιμία πως ο «έρωτας περνάει από το στομάχι».
