Τι αποφασίστηκε σήμερα; «Οι διοικητικοί αποφάσισαν σήμερα απεργία μέχρι τη Δευτέρα με καθολικό κλείσιμο των κτηρίων του ΕΚΠΑ». «Ε όχι!! Πάλι δε θα δώσω τα μαθήματα να πάρω το ρημάδι το πτυχίο μου». «Πάλι διάβασμα με την ελπίδα ότι θα ανοίξουμε την επόμενη βδομάδα». Ποιες μπορεί να είναι οι βασικές σκέψεις ενός μέσου φοιτητή στην Ελλάδα;
Πρώτα απ’ όλα, ένα βασικό μέλημα ενός τελειόφοιτου φοιτητή στην Ελλάδα είναι να πάρει το πτυχίο του. Γι’ αυτό δε παλεύουμε άλλωστε από την Α’/Β’ Λυκείου; Για να σπουδάσουμε, να μορφωθούμε και να βρούμε δουλειά. Όμως, από τη στιγμή που δε θα δώσω τα μαθήματα πως θα τα καταφέρω όλα αυτά; Πανικός. Πολλοί φοιτητές βέβαια εργάζονται ταυτοχρόνως με τη φοιτητική τους ιδιότητα. Αλλά μετά το πτυχίο τι δουλειά θα βρω; Με 60% ανεργία στους νέους τι θα κάνω; Έτσι πολλοί νέοι φοιτητές καταλήγουν στην ετερο-απασχόληση και στην ανεργία. Ή ακόμη χειρότερα στην εργασία χωρίς μισθό.
Συνακολούθως και παρατηρώντας τις εξελίξεις στα Πανεπιστήμια,…
αυτό τον καιρό αναρωτιόμαστε, ως φοιτητές, φυσικά τι αξία έχει το πτυχίο που θα πάρουμε στα χέρια μας. Λογικό είναι αυτό αφού βλέπουμε σε τι κατάσταση έχουν περιπέσει τα ελληνικά Πανεπιστήμια, όπως ερμηνεύει ο καθένας τη κατάσταση αυτή. Στην Ελλάδα έχουμε το εξής παράδοξο: υψηλό αριθμό πτυχιούχων αλλά χαμηλή επαγγελματική αποκατάσταση. Αυτό συμβαίνει για πολλούς λόγους αλλά δύο έχω επισημάνει και στο παρελθόν ως αιτίες: 1) μεγάλος αριθμός εισαχθέντων και 2) γιατί πολλοί περίμεναν να έχουν επαγγελματική αποκατάσταση στο Δημόσιο Τομέα. Οπότε λόγω των παραπάνω σε συνδυασμό με την εξαθλίωση και την υποβάθμιση του Πανεπιστημίου στην Ελλάδα μειώνεται και η αξία του πτυχίου μας. Ενδεικτικές είναι, άλλωστε, και οι λίστες που κατατάσσουν τα Ελληνικά Πανεπιστήμια σε πολύ χαμηλά επίπεδα δυστυχώς.
Τελειώνοντας, ένα ερώτημα, ίσως καλύτερα ένα δίλημμα, ταλανίζει του νέους φοιτητές τώρα…Ελλάδα ή εξωτερικό; Εδώ έχουμε τριών ειδών, ας μου επιτραπεί η έκφραση, φοιτητές: Αυτοί που σκέφτονται να ξενιτευτούν για όλη τους τη ζωή στο εξωτερικό, αυτοί που θα μορφωθούν και θα επιστρέψουν και αυτοί που θα παραμείνουν στην Ελλάδα. Όσον αφορά τους πρώτους, η γραμμή μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας είναι πολύ λεπτή αν και συνήθως συμβαίνει το πρώτο. Οι δεύτεροι σπουδάζουν μερικά χρόνια έξω και είτε αποκαθίστανται επαγγελματικά εκεί είτε, έχοντας αποκτήσει τις απαραίτητες γνώσεις και τη τεχνογνωσία επιστρέφουν. Τι γίνεται, όμως, όταν δεν υπάρχει επαγγελματική αποκατάσταση; Και οι τρίτοι είναι αυτοί που θα τραβήξουν όλη την κατάσταση. Τελικώς τι αποφασίζει ο καθένας; Θα βγει εξωτερικό και θα μείνει εκεί να μεγαλουργήσει και να παλέψει όσο μπορεί για την Ελλάδα ή θα πάρει τις γνώσεις και θα επιστρέψει πίσω; Η επιλογή δική μας.
Φιλώτας Νιάρχος
