Θέλω να σταματήσετε λίγο ότι κάνετε και να σκεφτείτε κάτι: Πόσοι μεγάλοι έρωτες -στη ζωή, στον κινηματογράφο, στα μυθιστορήματα- δεν θα είχαν βρει ποτέ το happy end που τους άξιζε, αν δεν είχε δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία στον έναν από τους δύο που τα έκανε μαντάρα τη πρώτη φορά; Δεν θα σας δώσω παραδείγματα, μια γρήγορη αναδρομή στο μυαλό σας, συμπεριλαμβανομένων των προσωπικών σας εμπειριών, θα σας δώσει την απάντηση.
Όταν μιλάμε για τις σχέσεις, πρέπει να ισχύει πάντα το ίδιο αξίωμα που υπάρχει και σε οτιδήποτε άλλο κάνει ο άνθρωπος στη ζωή του. Ότι δηλαδή, καθένας από εμάς αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία. Η προσωπική μου πείρα μου έχει διδάξει πως αν δεν είχα δώσει μια ακόμα ευκαιρία σε κάποιους ανθρώπους στη ζωή μου, θα είχα χάσει ένα…
τεράστιο κομμάτι της που δεν θα αναπληρωνόταν ποτέ. Θα μου πεις βέβαια, και που το ξέρεις; Που ξέρεις πως αν είχες κλείσει μια και καλή τη πόρτα σε εκείνον που σε πλήγωσε και μετά γύρισε μετανιωμένος γιατί είχε καταλάβει το λάθος του, δεν θα είχες βρει κάποιον άλλον με καλύτερη αντίληψη που θα σου προσέφερε ότι είχες ονειρευτεί ποτέ σε μία σχέση; Εμ, εδώ είναι το κόλπο.
Το «πρόβλημα» με τις σχέσεις είναι πως δεν είναι δουλειές. Δεν λες «αυτός δεν έχει ταλέντο, θα βρω κάποιον που να το κάνει καλύτερα» και αρχίζεις να μαζεύεις βιογραφικά. Όταν έχεις ερωτευτεί, έχεις αγαπήσει και έχεις δώσει ένα μεγάλο μέρος της καρδιάς σου σε κάποιον, όταν έχετε ζήσει χιλιάδες πράγματα μαζί και έχει γίνει «κομμάτι» σου, δεν περνάς τόσο εύκολα στον επόμενο. Εξαρτάται βέβαια και από το τι ακριβώς έκανε και κατάφερε να τα θαλασσώσει. Προφανώς και όταν κάποιος σε έχει κάνει «τάρανδο» ή όταν συνειδητοποιείς πως δεν σε γεμίζει στον βαθμό που περίμενες, λήγεις το θέμα και πας παρακάτω. Τις περισσότερες φορές, όμως, τα πράγματα είναι πολύ πιο περίπλοκα. Δεν θα ήταν έρωτας, άλλωστε, αν μπορούσες να γυρίσεις σελίδα τόσο εύκολα…
Γι’ αυτό και πιστεύω πραγματικά στις δεύτερες ευκαιρίες. Ενίοτε και στις τρίτες. Δεν είναι θέμα αλληλοσεβασμού ή πληγωμένου εγωισμού. Αν θες κάτι πολύ παλεύεις γι’ αυτό. Αν πιστεύεις σε κάποιον παρά τα -μεγάλα πολλές φορές- λάθη του, δίνοντάς του μια ευκαιρία να αναπληρώσει για ότι έκανε τον κάνεις να πιστέψει και ο ίδιος στον εαυτό του. Μακάρι να ζούσαμε σε μια παλιότερη εποχή, όπου τα πράγματα ήταν τόσο απλά και εύκολα: ερωτεύεσαι, παντρεύεσαι, ζείτε για πάντα μαζί. Ας μην γελιόμαστε όμως, η ζωή δεν είναι παραμύθι ούτε Χολιγουντιανή ταινία. Θέλει πολύ κόπο και προσπάθεια για να κρατήσεις μια σχέση και όλοι, μα όλοι οι άνθρωποι κάνουμε λάθη, καθώς και όλοι μας λέμε ψέματα. Δεν το λέω εγώ, ο dr. House το λέει. Αν δεν δώσεις μια ευκαιρία ακόμα στον άνθρωπο που σε έκανε να τον αγαπήσεις, δεν θα μάθεις ποτέ πως θα μπορούσε να είναι η ζωή σου μαζί του και, επειδή κάρμα είναι και γυρίζει, δεν θα πάρεις κι εσύ ποτέ τη δεύτερη ευκαιρία σου όταν θα έρθει η στιγμή να τη ζητήσεις. Και πίστεψέ με, θα έρθει. Το μόνο που πρέπει να προσέξεις, είναι να μην σου γίνει συνήθεια. Γιατί τότε θα υπάρχει όντως πρόβλημα.
