Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια στροφή του κόσμου σε πιο εναλλακτικές αντιμετωπίσεις απέναντι στα προβλήματα υγείας, το άγχος και την ένταση της απαιτητικής καθημερινότητας. Ακούμε όλο και πιο συχνά ορολογίες όπως διαλογισμός, γιόγκα, ρέικι, λέξεις που μέχρι και πριν από λίγα χρόνια ηχούσαν σχεδόν αιρετικές. Και πολλές φορές αντιμετωπίζονταν ως τέτοιες.
Πολλοί ισχυρίζονται πως η δυτική ιατρική κούρασε ή σταμάτησε να πείθει. Μοιάζει να μην είναι πια η βασίλισσα της ίασης, έχασε την πρωτοκαθεδρία της . Ο άνθρωπος άρχισε να ξυπνά και να αντιλαμβάνεται το παιχνίδι που παίζεται με σκακιέρα τον ίδιο του τον πόνο από τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες. Άλλοι λένε ότι, όπως όλα, μόδα είναι, θα περάσει. Μια τρίτη ομάδα υποστηρίζει πως αυτή η αλλαγή του κόσμου και των αντιλήψεών του οφείλεται σε μεγαλύτερες, συμπαντικές, ενεργειακές αλλαγές – κι εκεί εναποθέτουν και την αιτία όλης αυτής της παγκόσμιας κρίσης. Ίσως η πραγματικότητα να κρύβεται, όπως της αρέσει να κάνει συνήθως, κάπου ανάμεσα σε όλες αυτές τις απόψεις. Γεγονός πάντως είναι ότι ο όρος «Ολιστική Θεραπεία» έχει ξαφνικά μπει στο λεξιλόγιο πολλών ανθρώπων.
αναλύοντας τον όρο, ετυμολογικά, πρόκειται για μια αντιμετώπιση του ανθρώπου με κάποιο πρόβλημα ως Όλον, μια ενότητα από φυσικό σώμα, συναισθηματική ψυχή, και πνευματική νόηση. Σε αντίθεση με την κλασσική ιατρική, όπου π.χ. όταν πονάει το πόδι σου, το πρόβλημα 99% είναι στο πόδι σου, σε μια ολιστική πρακτική μπορεί να πονάει το πόδι αλλά το πρόβλημα να βρίσκεται στο κεφάλι σου. Πιο συγκεκριμένα, σε ότι υπάρχει μέσα σε αυτό. Το νου σου. Έτσι πολλά σωματικά προβλήματα γυρεύουν την λύση τους σε συναισθηματικά ή νοητικά μπλοκαρίσματα, κι εφόσον αυτά λυθούν, αυτομάτως λύνεται το πρόβλημα. Το κακό χτυπιέται στη ρίζα του.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό που κατατάσσει μια πρακτική ή θεραπεία σε Ολιστική είναι η εμπλοκή του θεραπευομένου στη θεραπεία του. Όταν παίρνεις ένα χάπι, όλη την δουλειά την κάνει το χάπι, εσύ κάθεσαι στον καναπέ σου και περιμένεις από τις αναλγητικές του ιδιότητες να περάσουν στο αίμα σου και να κάνουν τα μαγικά τους κόλπα. Από τη στιγμή που θα το καταπιείς, είτε το θέλεις είτε όχι, θα δράσει. Σε μια ολιστική πρακτική αντίθετα, πρέπει να δουλέψεις κι εσύ ο ίδιος είτε φυσικά, όπως στη γιόγκα για παράδειγμα, είτε νοητικά. Το δεύτερο είναι και το δυσκολότερο. Χρειάζεται να έχεις πίστη σε αυτό που κάνεις, να είσαι ανοιχτός και δεκτικός.
Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να δέχεσαι αμάσητο ότι σου σερβίρουν. Αλλά αν επιλέξεις να κάνεις κάτι, πρέπει να πας με θετικό πνεύμα και δεκτικό νου. Και συνήθως πρέπει να ξαναπάς, μια ή περισσότερες φορές, καθώς όλες αυτές οι θεραπείες, αντίθετα με ότι μπορεί να πιστεύει πολύς κόσμος, δεν είναι βουντού! Δεν σου δίνουν το μαγικό φίλτρο ώστε να δεις αποτελέσματα με την πρώτη φορά. Αν όμως ότι κάνεις, το κάνεις με κριτική φοβική, επιφυλακτική ματιά, απλώς σπαταλάς άδικα και το χρόνο σου και το χρήμα σου.
Και μιας και είπα χρήμα. Όπως όλα σε αυτή τη ζωή, έτσι κι οι ολιστικές θεραπείες κοστίζουν. Κι όπως όλα σε αυτή τη ζωή, όσο πιο μόδα γίνονται, τόσο πιο πολύ κοστίζουν. Από τη μια είναι φυσιολογικό, κάποιος ξοδεύει την ενέργεια του και σε αντάλλαγμα κάποιος άλλος πληρώνει. Τα θέματα που προκύπτουν όμως είναι διάφορα: Πρώτον, όλες αυτές οι θεραπείες σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστούν την κλασσική ιατρική, παρά λειτουργούν επικουρικά, οπότε για να λύσεις κάποιο πρόβλημα, για να ανακουφιστείς, καλείσαι πολλές φορές να πληρώνεις δυο διαφορετικές θεραπείες. Επίσης, τα αποτελέσματα των Ολιστικών θεραπειών φαίνονται σε μεγάλο μάκρος χρόνου (στην πλειοψηφία τους). Δρουν σε ένα βαθύτερο, λεπτότερο επίπεδο κι έτσι πιθανό είναι να αργήσει κάποιος να δει αποτελέσματα. Θέλει πίστη, υπομονή και δυστυχώς χρήμα.
Το σημαντικότερο όμως είναι πως υπάρχουν πολλές τέτοιες θεραπείες, οι περισσότερες παρουσιάζονται ως φοβερές και τρομερές, οι εκπρόσωποί τους σπουδαγμένοι από την προχωρημένη Δύση μέχρι τη μυστικιστική Ανατολή, και βρίσκεσαι ξαφνικά από το πουθενά μπλεγμένος σε συστήματα που δεν κατανοείς, να κάνεις πρακτικές που δεν αντιλαμβάνεσαι, πιθανώς πληρώνοντας αδρά ανθρώπους που απλώς εκμεταλλεύονται τον πόνο ή την αφέλειά σου.
Σαφώς προσφέρουν ανακούφιση, κυρίως σε εσωτερικό επίπεδο. Ηρεμία του νου. Χαλάρωση του σώματος. Σε πολλές περιπτώσεις θεραπεία από παθήσεις. Η ίαση που μπορούν να σου παρέχουν είναι πιο ολοκληρωμένη, πιο βαθειά, πιο απόλυτη. Έρχεσαι σε ισορροπία. Άλλωστε το παρόν κείμενο γράφτηκε από κάποιον που εξασκεί περισσότερες από μια τέτοιες πρακτικές. Όμως θέλει μέτρο, διάκριση του τι μας ωφελεί και τι μας κοροϊδεύει. Όπως για να πάρεις ένα φάρμακο, διαβάζεις τις αντενδείξεις, έτσι ακριβώς και σε αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει να βρει κανείς τι αντενδείκνυται για το δικό του μυαλό. Και φυσικά για το δικό του πορτοφόλι.
Από κει και πέρα, η γκάμα τεράστια: Γιόγκα, ρέικι, διαλογισμός, κρύσταλλοι, βελονισμός, καρτοθεραπεία, αρωματοθεραπεία, χρωματοθεραπεία, οτιβαλειονουςσουθεραπεία…
Διάλεξε, δοκίμασε και πάρε. Πρόσεξε μόνο, να είναι ολιστική, όχι «ολισθητική».
Παπαδόπουλος Γιώργος για το Freemind.gr
