Ελληνική μυθοπλασία: ένας όρος που ήμασταν σχεδόν έτοιμοι να ξεχάσουμε τι σημαίνει και από ποιους εκπροσωπείται. Σε έναν ωκεανό από τούρκικες σειρές, πολιτικές εκπομπές με αναλύσεις επί των αναλύσεων, τηλεμαγειρέματα και επαναλήψεις, μια νέα σειρά ήρθε να κάνει την έκπληξη.
Η ιδέα δεν είναι πρωτότυπη. Πατάει πάνω σε ένα ισπανικό concept. Αυτό από μόνο του δεν έχει να μας πει και πολλά, άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που κάποια ξένη σειρά μεταφέρεται και προσαρμόζεται στην ελληνική πραγματικότητα. Αν το σενάριο ανταποκρίνεται στα δεδομένα της χώρας που αγοράζει το δικαίωμα και οι χαρακτήρες μας θυμίζουν το ζευγάρι της διπλανής πόρτας, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να στεφθεί από επιτυχία. Αρκεί να θυμηθούμε το «Σ’ αγαπώ μ’ αγαπάς», τους «Λατρεμένους γείτονες» και άλλα πολλά.
Ευχάριστη λοιπόν έκπληξη …
αποτελεί η νέα σειρά του Alpha «Μην αρχίζεις την μουρμούρα». Οι χαρακτήρες γήινοι, αληθινοί, οι διάλογοι σπιρτόζικοι, οι καταστάσεις στην πλειοψηφία τους αληθινές. Τρία ζευγάρια που καλύπτουν ηλικιακά όλες τις φάσεις από τις οποίες περνάει μια σχέση – η πρώτη συγκατοίκηση, ο έγγαμος βίος μετά από είκοσι χρόνια, και η συμβίωσή τους στην είσοδο της τρίτης ηλικίας , κι εμείς δεν παρακολουθούμε τίποτα περισσότερο από την απλή καθημερινότητά τους.Οι διάλογοι πανέξυπνοι, σύντομοι, αστείοι, δεν κουράζουν τον τηλεθεατή. Σε πολλά σημεία θυμίζουν ατάκες από διάφορα social media, πράγμα που κάνει τον διάλογο πιο σύγχρονο από κάθε άλλη φορά (ίσως στο ηλικιωμένο ζευγάρι λίγο πιο μοντέρνο από όσο θα έπρεπε). Το γεγονός ότι τα επεισόδια είναι σχεδόν αυτοτελή και δεν υπάρχει μια συνεχής ιστορία, συγκαταλέγεται στα θετικά της υπόθεσης.
Η μπαμπαδόπληκτη νεαρή με τον καλλιτέχνη και ανεξάρτητο (αλλά καθ’ όλα εξαρτημένο οικονομικά από αυτήν) γκόμενο, η ανικανοποίητη ευαίσθητη ώριμη γυναίκα που πλήττεται από το σύνδρομο της άδειας φωλιάς με τον προσγειωμένο σύζυγο που δεν εννοεί να την καταλάβει και φυσικά, το πιο ηλικιωμένο ζευγάρι που δίνει ρεσιτάλ ατάκας και ειρωνείας ο ένας στον άλλον, αφού μετά από μια ολόκληρη ζωή μαζί είναι σαν να τα λες στον εαυτό σου. Προσωπικά οι τελευταίοι είναι και οι αγαπημένοι μου.
Πολύ καλό σενάριο λοιπόν, λίγοι ηθοποιοί – οι οποίοι ερμηνεύουν άψογα τους ρόλους τους, τρία σκηνικά όλα κι όλα, αρκούν για να βγει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα, μια σειρά που ξεχωρίζει σε μια τηλεόραση που δεν γνωρίζει και τις καλύτερες μέρες της. Παρά την λάθος επιλογή του καναλιού να αρχίσει ήδη τις παράλληλες επαναλήψεις της με φόβο να κουράσει πριν καν ολοκληρωθεί, εμείς την είδαμε, μας άρεσε και την στηρίζουμε.
Παπαδόπουλος Γιώργος για το Freemind.gr
