ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ στο ότι ο κόσμος δεν φταίει για την κατάσταση που έχουμε έρθει. Ναι, δεν λέω, δεν είναι τόσο υπεύθυνος όσο και οι πολιτικοί αλλά δεν μπορούμε να αφήνουμε απ’ έξω αυτούς που επωφελήθηκαν από τη κατάσταση και την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος που όμοιά της δεν έχει ξαναγίνει στην ιστορία. Το να γκρινιάζεις πως το κράτος σου παίρνει πίσω τα λεφτά που πήρες με όχι τόσο νόμιμα μέσα τη στιγμή που ο συνάνθρωπός σου, ο οποίος δεν ακούμπησε ποτέ του δημόσιο χρήμα, πεινάει και δεν έχει να συντηρήσει την οικογένεια του είναι τουλάχιστον κωμικοτραγικό. Το ότι γκρινιάζεις που το κράτος δεν μερίμνησε να σου σώσει το σπίτι που έχτισες μέσα στη κοίτη του ποταμού, και όταν έβρεξε στα διέλυσε όλα, επίσης είναι άτοπο. Μη ξεχνάμε πως με τη γκρίνια κανείς δεν κατάφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα, πόσο μάλλον το αντίθετο. Γι’ αυτό, αντί να γκρινιάζουμε πως μας κλέβουν τη ζωή και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, ας ξεκινήσουμε από κάτι μικρό, σταματώντας για παράδειγμα να γκρινιάζουμε και να παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας.
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ, επίσης,
…
τους ανθρώπους που μιλούν για την Παιδεία και την Εκπαίδευση στην Ελλάδα, όταν οι ίδιοι θέλουν να καταστραφεί. Ο Κίσιγκερ είχε πει κάποτε πως για να χαλιναγωγήσεις «τον ατίθασο λαό των Ελλήνων πρέπει να χτυπήσεις το Πολιτισμό, την Ιστορία και την Γλώσσα τους». Αυτό έχει γίνει, καθώς η ιστορία και ο πολιτισμός της χώρας μας καταστρέφεται καθημερινά και δεν έχουμε να επιδείξουμε και πολλά πράγματα πια ως νεοέλληνες και η γλώσσα-εκπαίδευση θεωρώ πως όλοι έχουμε μια γεύση της παρακμής της. Η έλλειψη παιδείας που μαστίζει πολλούς άρχοντες οδηγεί και στην έλλειψη σεβασμού απέναντι στους άλλους αλλά και απέναντι στον λαό.
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ανθρώπους που μιλάνε για τιμωρία των άλλων όταν οι ίδιοι έχουν διαπράξει αδικία. Όλοι έχουμε παρακολουθήσει με τι υποκρισία, αλαζονεία και χλευασμό απαντούν συγκεκριμένα άτομα όταν είναι κατηγορούμενοι για κλοπές. Αυτό, όμως, γίνεται γιατί γνωρίζουν πως πραγματική τιμωρία δεν μπορεί να υπάρξει, τουλάχιστον από το ίδιο το σύστημα, με αποτέλεσμα να μας τρίβουν στη μούρη τις κατηγορίες βγαίνοντας και από πάνω. Πρέπει να γνωρίζουν, ωστόσο, πως όταν κυριαρχεί η ατιμωρησία, η οποία είναι το ένα άκρο και όταν το σύστημα το ίδιο δεν τιμωρεί αυτούς που πρέπει, τότε οδηγούμαστε οικειοθελώς και μη στο άλλο άκρο και η τιμωρία μπορεί να είναι πιο βαριά.
Τέλος, για να μη σας κουράσω άλλο με την πολυλογία μου, αυτό το κείμενο το έγραψα όχι για να σας «ξυπνήσω», γιατί σχεδόν όλοι καταλαβαίνουμε τι γίνεται γύρω μας, αλλά γιατί ήταν κάποιες από τις ιδέες που ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Φυσικά θα έχω παραλείψει διάφορα, όχι εσκεμμένα αλλά δεν μου έχουν έρθει στο μυαλό αυτή τη στιγμή που γράφω. Περιμένω, λοιπόν, από σας να συμπληρώσετε το κείμενο και, γιατί όχι, να το διορθώσετε παραθέτοντας τις δικές σας ιδέες. Μη ξεχάσω να αναφέρω πως στο σημείο που αναφέρομαι για τις γυναίκες και τους άντρες δεν είμαι ούτε φεμινιστής ούτε φαλοκράτης απλώς παραθέτω τα γεγονότα από δικιά μου σκοπιά και, φυσικά, δεν τους βάζω όλους στο ίδιο κουτί. Ευχαριστώ πολύ που έφτασες μέχρι εδώ αγαπητέ αναγνώστη!
Φιλώτας Νιάρχος
