Χθες το πρωί ξύπνησα και άρχισα να ετοιμάζομαι για τη δουλειά. Έφτιαξα τον καφέ μου και άνοιξα το ραδιόφωνο. Έπεσα λοιπόν σε μια πρωινή εκπομπή από τις κλασσικές που χαζογελάνε κάθε πρωί. Έλεγε λοιπόν, η εκφωνήτρια εκτός από τα άπειρα μαργαριτάρια που πέταξε, ότι χαίρεται πάρα πολύ που έχει τόσο κρύο γιατί τώρα θα μπορεί να χουχουλιάζει στη ζεστασιά του σπιτιού της, να κάνει ψώνια λόγω Χριστουγέννων και να κάνει εξορμήσεις σε χιονισμένα μέρη. Παρότρυνε μάλιστα και τους ακροατές να κάνουν το ίδιο. Συλλογήστηκε άραγε πόσος κόσμος φέτος δε θα έχει τα βασικά χρήματα για να εξασφαλίσει τη θέρμανση του σπιτιού του και να πάρει δώρα στους αγαπημένους του όπως παλιότερα? Ή και το χειρότερο υπάρχουν δίπλα μας άνθρωποι που δεν έχουν καν σπίτι…
Άλλη κυρία της τηλεόρασης τώρα, παινευόταν για τα πλούτη της και τα ακριβά της ρούχα. Στις ειδήσεις μαυρίζουμε με τα νέα (που δεν είναι και πολύ νέα βασικά) οπότε δε βλέπουμε. Δεν είναι προκλητικά όλα αυτά ή εμένα μου φαίνονται έτσι?
Δυστυχώς, είμαστε σε μια εποχή που εκτός από οικονομικά προβλήματα, περνάμε και μια μεγάλη κρίση σαν κοινωνία όσων αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις. Πόση βλακεία μπορούμε να αντέξουμε πια καθημερινά? Οι διπλανοί μας είναι στον κόσμο τους, οι νέοι φεύγουν, τι θα γίνει τελικά? Δηλώνουμε φιλάνθρωποι και ο ένας δίπλα στον άλλον αλλά επί της ουσίας δεν είμαστε. Όταν μας πλησιάζει κάποιος “διαφορετικός” φοβόμαστε και κλεινόμαστε στον εαυτό μας.
Δεν πιστεύω ότι άνθρωποι με τη στοιχειώδη νοημοσύνη δεν μπορούν να αντιληφθούν τι συμβαίνει. Όλα όσα συμβαίνουν βρήκαν από μας το πάτημα να γίνουν και να πάρουν έκταση. Τα πάντα. Όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε και να βάλουμε ένα λιθαράκι για να φύγουμε από αυτό το τέλμα αρκεί να αφήσουμε στην άκρη την ανοχή και τη σιωπή μας! Είμαστε νέοι μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα λίγο καλύτερα!