Έχω μια απορία, σε ποια ηλικία ξεπερνιέται το αν δε στείλεις δε στέλνω; Μάλλον σε καμία! Άνδρες, γυναίκες, σε οποιαδήποτε ηλικία, την ίδια απάντηση θα σου δώσουν όταν ρωτήσεις: “Γιατί δε στέλνεις εσύ;”. Η απάντηση ίδια και κλασσική “Γιατί μου έστειλε αυτός-ή;”….
Ε και; Έχετε γνωρίσει κάποιον που του αρέσετε και σας αρέσει και εσάς. Αν κανένας δεν κάνει την κίνηση μάλλον δε θα το επιβεβαιώσετε και δε θα το ζήσετε ποτέ! Γιατί πάντα πρέπει να νιώθουμε εκτεθειμένοι όταν παίρνουμε πρώτοι τηλέφωνο ή όταν στέλνουμε πρώτοι μήνυμα; Κι όμως αυτή η πρώτη κίνηση δημιουργεί περισσότερα αρνητικά παρά θετικά συναισθήματα. Πιστεύω όμως πως αυτή η κίνηση απ’ όποιον κι απ’ τους δύο κι αν γίνει, ξεμπλοκάρει τα πράγματα. Βέβαια, εκτός απ’ το ότι φοβόμαστε μήπως ο άλλος θεωρήσει ότι τρέχουμε από πίσω του, φοβόμαστε μήπως η κατάσταση ξεκολλήσει και πάρει αρνητική τροπή. Ωραία, και να συμβεί αυτό, τουλάχιστον ξέρουμε τι μας γίνεται και δε στεκόμαστε πάνω από το κινητό, σε αυτή τη βασανιστική αναμονή.
Σε άλλες περιπτώσεις πάλι, έχουμε τσακωθεί με κάποιον και πάλι κανείς δεν κάνει την πρώτη κίνηση. “Όχι, δε στέλνω, πρέπει να καταλάβει το λάθος του.” Μα πώς θα το καταλάβει αν δεν του το εξηγήσεις ήρεμα και ξεκάθαρα; Συν του ότι οι άνδρες σκέφτονται πολύ πιο απλά από τις γυναίκες. Με το να μη μιλάς στον άλλον, διαιωνίζεται μια κατάσταση σιωπής και θυμού και σαφώς αυξάνονται οι πιθανότητες για αρνητική εξέλιξη των πραγμάτων.
Όλοι αυτοί οι εγωισμοί, οι σιωπές και τα νεύρα οδηγούν σε άσχημα συναισθήματα και δύσκολες σχέσεις. Μέσα στη ζωή είναι αυτά βέβαια, αλλά ας τα μετριάζουμε όσο είναι στο χέρι μας. Άλλωστε μόνο έτσι θα ξέρουμε ότι τουλάχιστον εμείς κάναμε τα πάντα…
elena
January 3, 2014 at 11:17 pm
poly wraio!!kai swsto.ante n doume pote 8a t katalavoume oloi mas