Αγαπημένοι μου αναγνώστες γεια σας για μια ακόμη φορά. Το άρθρο αυτό είναι αφιερωμένο σε μια κατάσταση, την οποία αναπολούμε μικροί και μεγάλοι. Τουλάχιστον αυτοί που γεννήθηκαν μέχρι τις αρχές της τωρινής χιλιετίας. Όλοι θυμόμαστε πώς ήταν η Ελλάδα του ’60,’70,’80 και του ’90. Μερικοί όχι μόνο αναπολούμε αλλά συγκινούμαστε για το πόσο πιο ωραία, απλά και ανθρώπινα ήταν τα πράγματα. Θα μου πείτε σίγουρα υπήρχαν δυσκολίες σε κάποιους τομείς, αλλά αυτό δεν αλλάζει το ότι η γενικότερη κατάσταση αντανακλούσε μια ζωή όμορφη. Ωστόσο, έχουμε αναρωτηθεί τί ακριβώς μπορεί να μας λείπει από τα προηγούμενα χρόνια που έκανε τη ζωή καλύτερη παλαιότερα;
ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ ΠΙΣΩ αρχικά από τους πολιτικούς-πολιτικάντηδες. Θα με πείτε γραφικό αλλά ισχύει. Σημαντικό, όμως, είναι να προσέξουμε τι εννοούμε με τον όρο αυτό. «Καλός» πολιτικός δεν είναι αυτός που κάνει τα χατίρια του λαού και τον μαθαίνει να ζει μια ζωή γεμάτη παχυλούς μισθούς αντιστρόφως ανάλογους με την παραγωγικότητα και την αποδοτικότητα. Όπως και δεν είναι αυτός που κλέβει τα δημόσια ταμεία ή/και παίρνει την εξουσία αποκλειστικά στα χέρια του. Καλός πολιτικός-με την έννοια του αντιπροσώπου του λαού στη Βουλή των Ελλήνων- είναι αυτός που νοιάζεται για το κοινό καλό, δηλαδή το καλό των ψηφοφόρων του. Ναι σίγουρα, η Ελλάδα δεν τύχαινε πολλών τέτοιων παραδειγμάτων αλλά κατά τη διάρκεια της ιστορίας της υπήρχαν σημαντικές προσωπικότητες στο πολιτικό βίο της χώρας. Κάποιοι διαφωνούσαν άλλοι συμφωνούσαν. Αυτό κάνει μια μεγάλη προσωπικότητα σημαντική. Στην εποχή μας, όμως, παρατηρούμε ότι υπάρχει μια απέχθεια προς το σύνολο σχεδόν του πολιτικού συστήματος. Και αυτό γιατί ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών έχουν κλέψει τη χώρα μου από εμένα, είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά. Κυριολεκτικά με το σύνολο των οικονομικών σκανδάλων που όλοι γνωρίζουμε και κανείς σχεδόν δεν αντιδράει ΚΑΙ μεταφορικά, καθώς εμένα και των συνανθρώπων μου κλέβουν τα όνειρα, τη προσπάθεια και τους κόπους, τους οποίους καρπώνονται οι ίδιοι και οι εντολοδόχοι-τοκογλύφοι τους. Οπότε εγώ από δω και στο εξής θα αρχίσω να παλεύω να πάρω τη χώρα μου, την Ελλάδα μου, πίσω όχι μόνο από τα ξένα χέρια-και δεν εννοώ π.χ. τα Γερμανικά αλλά τα χέρια που αρπάζουν το δημόσιο βίο- αλλά και από τα βρώμικα, ξέρετε, αυτά που είναι γεμάτα αίμα, βρώμικο χρήμα και αλαζονεία.
ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ ΠΙΣΩ από τα κατεστραμμένα…
και απολύτως ισοπεδωμένα δημόσια πανεπιστήμια. Οι φοιτητές γνωρίζουν πολύ καλύτερα τι εννοώ με αυτή τη πρόταση. Τα ελληνικά πανεπιστήμια, διαλυμένα, ειδικά τα τελευταία 4-5 χρόνια σέρνονται και υπολειτουργούν. Δυστυχώς ή ευτυχώς το πανεπιστήμιο-ΑΕΙ και ΤΕΙ- αποτελεί το εκκολαπτήριο του μεγαλύτερου συνόλου των νέων ανθρώπων όπως και τη μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας. Όταν στα πανεπιστήμια κυριαρχεί η ανομία, η βία, η έλλειψη ή υπερπληθυσμός του προσωπικού και υπάρχουν άνθρωποι που δε νοιάζονται πραγματικά για την ελληνική δημόσια παιδεία μέσα και έξω από αυτό, τότε το πανεπιστήμιο, όπως είπα, θα φυτοζωεί. ΑΥΤΗ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΟΜΩΣ ΕΓΩ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΕΧΟΜΑΙ ΑΛΛΟ!! Θέλω, ή καλύτερα, απαιτώ το Δημόσιο Πανεπιστήμιο να είναι το διαμάντι της κοινωνίας μου. Θέλω το ελληνικό μου πανεπιστήμιο πίσω. Τα λεφτά που επενδύονται να μη πηγαίνουν σε μεγάλες τσέπες αλλά να αποθηκεύονται και να έχουν αποτέλεσμα την πνευματική ανάταση των νέων ανθρώπων και την ολοκλήρωσή τους ως άνθρωποι. Τρόποι υπάρχουν, αρκεί να υπάρχει θέληση απ’ όλες τις πλευρές.
ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ ΠΙΣΩ από τα ναρκωτικά. Ξέρω ότι σε αυτή τη παράγραφο θα διαφωνήσετε μερικοί γιατί τοποθετώ όλα τα ναρκωτικά στο ίδιο κουτί, πράγμα που δεν κάνω για κανένα άλλο τομέα στη ζωή μου. Ωστόσο, θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Στην Αργεντινή το 2001-2002 που η χώρα βρισκόταν κάτω από την επίδραση του ΔΝΤ έκανε την εμφάνισή του ένα ναρκωτικό «Το Πάκο» ή αλλιώς «ο κλέφτης του μυαλού», «ο εξολοθρευτής των φτωχών», «Έπρεπε να εξολοθρευτεί μια γενιά εφήβων και νέων που δεν θα είχε δουλειά , δεν θα είχε θέση στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, δεν θα είχε δυνατότητες να ενταχθεί με κανέναν τρόπο με τον οποίο οι γενιές καταλαμβάνουν τον χώρο τους στη κοινωνία. Και επιπλέον, δεν έπρεπε να είναι παρούσες για να αντιμετωπίσουν και να αγωνιστούν για τα δικαιώματα τους, απέναντι σ’ αυτές τις πολιτικές εξουσίες» . Ας κάνουμε ένα παραλληλισμό με το σήμερα. Η χώρα βρίσκεται στο ΔΝΤ, η χώρα έχει οικονομική κρίση και στη χώρα ετοιμάζεται να ψηφιστεί αποποινικοποίηση των ελαφρών ναρκωτικών. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΠΑΓΙΔΑ ΑΥΤΗ!! Αυτό που επιζητούν όσοι θέλουν τη καταστροφή μας ως άνθρωποι ελεύθερα σκεπτόμενοι και ολοκληρωμένοι πνευματικά είναι η ανοιχτή χρήση ναρκωτικών ώστε να «κοιμηθούν οι πολίτες της χώρας» και να μην έχουν καμία όρεξη ούτε καν τη κρίση για να αντισταθούν στην καταβαράθρωση της κοινωνικής αλληλεγγύης και στην ισοπέδωση των αξιών και του ανθρωπισμού. Γι’ αυτό ας μην τους αφήσουμε να μας πάρουν την Ελλάδα μας και τη ζωή μας χωρίς να το καταλάβουμε και να αντισταθούμε.
ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ ΠΙΣΩ, επίσης, όσον αφορά τα παραδοσιακά στοιχεία της ελληνικής αρχιτεκτονικής. Είναι προφανές ότι η αηδία και η κακογουστιά στις οικίες και πολυκατοικίες κυριαρχούν σε μεγάλο βαθμό στις ελληνικές μεγαλουπόλεις, πόσο μάλλον στην Αθήνα. Κοιτάζοντας όμως φωτογραφίες του παρελθόντος-σίγουρα το έχουμε κάνει όλοι αυτό-παρατηρούμε μια άλλη Αθήνα, πιο νεοκλασική. Μια Αθήνα στολίδι για την Ελλάδα. Αυτό συμβαίνει φυσικά για όλες τις πόλεις τις Ελλάδας από το Βορρά μέχρι το Νότο και από την Ανατολή μέχρι τη Δύση. Τα πολιτικά λάθη και οι εργολαβίες της δεκαετίας του ‘60-‘70 αν θυμάμαι καλά κατέστρεψαν τις όμορφες αυτές πόλεις με κάτι κτήρια, ντροπή για τη χώρα μας, «τούρτες» όπως τις ονομάζει ένας φίλος μου. Αυτό όμως δε θα το ανεχθώ από δω και πέρα. Θέλω να μιλάω για την Ελλάδα και την αρχιτεκτονική της με σεβασμό, υπερηφάνεια αλλά και πεπεισμένος πως η εξωτερική ομορφιά θα είναι και εσωτερική για τον κάθε πολίτη της χώρας μας.
Τέλος, θα μπορούσα να αναπτυχθώ περαιτέρω, ωστόσο λόγω του περιορισμένου χρόνου που έχουμε αμφίδρομα, εστίασα σε αυτά που θεωρώ ότι επηρέασαν περισσότερο το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της Ελλάδας και έχουν καταστρέψει τους κοινωνικούς δεσμούς μεταξύ των ανθρώπων. Καθημερινά η ζωή μας καταστρέφεται και όλο και περισσότεροι άνθρωποι στην Ελλάδα δε βλέπουν σημάδια αλλαγής. Οι αυτοκτονίες έχουν φτάσει τις 2500-3000. Ας δώσουμε λοιπόν την ώθηση που χρειάζεται ο ένας στον άλλο, ώστε όλοι μαζί να καταφέρουμε το καλύτερο για μας, για τους άλλους και για όλο τον κόσμο. Ο ανθρωπισμός, οι ιδέες, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός και η υπερηφάνεια είναι κάτι που ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΕΙ! Έλληνες ενωμένοι ποτέ νικημένοι! Σας ευχαριστώ.
Φιλώτας Νιάρχος
