Αφορισε με, σε συγχωρω
Σκέψεις πάνω στην απειλή αφορισμού του μητροπολίτη Πειραιώς σχετικά με το σύμφωνο συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια
Έζησα για να το ακούσω κι αυτό. Και δυστυχώς πολύ φοβάμαι ότι θα πεθάνω συνεχίζοντας να το ακούω. Ότι δεν θα γίνει ποτέ ούτε ένα μικρό βήμα, όχι μπροστά, μα λίγο παραπέρα. Και δεν μιλώ για την νομοθετική ή συνταγματική κατοχύρωση των ομόφυλων ζευγαριών.Αυτή ας περισσεύει. Αλλά για το πιο απλό, το πιο μικρό, για την αποδοχή του διαφορετικού όχι ως φοβερό αμάρτημα, ούτε καν ως επιλογή (γιατί δεν είναι τέτοια) αλλά ως μια γενετήσια φυσική κατάσταση, όπως μια μεγάλη μύτη ή τα λίγο πιο κατσαρά μαλλιά.
Ο μητροπολίτης σκίζει τα ράσα του, τραβάει τα γένια του και κραδαίνει τα χρυσοποίκιλτα ραβδιά του, απειλώντας με αφορισμό τους βουλευτές που θα τολμήσουν να ψηφίσουν την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια, παραμελώντας καταφανώς το τι συμβαίνει στους οικείους κύκλους του, το σουρωτήρι του προφανώς αφήνει όλες τις καμήλες, αλλά συγκρατεί επιτυχώς τα κουνούπια. Επιλεκτικά ξεχνάει πως από τις εισφορές και αυτών των ανθρώπων μπαίνει κάθε μήνα ο μισθός του. Αδιαφορεί αν ανάμεσά τους υπάρχουν πιστοί που ανάβουν κάθε τόσο ένα κερί στην Κυριακάτικη λειτουργία.
Ίσως μια άλλη φορά μιλήσω για αυτό το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών – που αδιαμφισβήτητα θα έπρεπε να κατέχουν, ως ενεργά μέλη μιας κοινωνίας, ή απλούστερα, ως ανθρώπινα όντα. Ας σταθώ σήμερα …
Δειτε επισης...
-
Τι τσεκαρουν με την πρωτη ματια οι αντρες σε μια γυναικα;
Την παροιμία του λαού μας “από τα μάτια πιάνεται στα χείλη κατεβαίνει” την ξέρουμε όλοι. Δεν μας αρέσει να το λέμε και να το ακούμε αλλά ,δυστυχώς , άντρες...
