Και έγινε έτσι ακριβώς!!
Όλα ξεκίνησαν όταν στο οπτικό μου πεδίο εμφανίστηκε αυτός, ψηλός , μελαχρινός με μεγάλες πλάτες και sexy γωνίες στο πρόσωπο. Τον χάζευα με τις ώρες, περπατούσα και τον χάζευα, στεκόμουν και τον χάζευα, καθόμουν και τον χάζευα, και μετά ξαναπερπατούσα και τον χάζευα.. Η Τέτα δίπλα μου , μου έκανε νοήματα, ότι μπορείς να φανταστείς σε διακριτικό και αδιάκριτο νόημα, τσιμπήματα, τράβηγμα της φούστας, τράβηγμα της μπλούζας, μικρά χτυπήματα μέχρι και διακριτικότατες σπρωξιές! Αλλά εγώ επέμενα να τον κοιτάζω αδιάκριτα, ώσπου..
ώσπου νιώθω ένα τράνταγμα στο μάγουλο!! Όχι δεν ήταν η διακριτική σφαλιάρα της Τέτας αυτή ήρθε πιο μετά!! Ήταν η φίλη μου η …
κολόνα!! Σε λίγα δευτερόλεπτα βρέθηκα κάτω να κοιτάζω τον κόσμο από τα χαμηλά, και διαπίστωνα και εγώ ιδίοις όμμασι τα γνωστά σε όλους μας ρητά “Άτιμη κοινωνία άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις” και “από τα ψηλά στα χαμηλά και από εκεί ακόμα πιο χαμηλά”!!
Η Τέτα σαν διχασμένη προσωπικότητα , ενώ την έβλεπα να γελά μετα δακρύων, έπαιρνε ξαφνικά το βλέμμα του παρανοικού δολοφόνου και με τρελή αγωνία στα μάτια ψαχούλευε το κεφάλι μου να δει αν έχει αίμα !! Ωστόσο εγώ , ακόμα και εκείνες τις εντελώς άβολες στιγμές το βλέμμα μου έψαχνε για τον μελαχρινό. Όταν το συνειδητοποίησε αυτό η Τέτα , εκεί που με κρατούσε με τα δύο χέρια , με αφήνει με το ένα και με το άλλο μου δίνει το παράσημο της ανοιχτής παλάμης! Όχι δεν περίμενε να σηκωθώ πρώτα.. με αποτέλεσμα , εκεί που σηκωνόμουν δειλά δειλά να ξαναπέσω ξανά και αυτή τη φορά δεν ήμουν μόνη μου , είχα και παρέα!! Ναι ναι, είχα δίπλα μου την Τέτα !!
Πεσμένες και οι δύο στο έδαφος, και εκεί που λες η ζωή δεν σε αφήνει ποτέ να πλήξεις, να σου ο μελαχρινός σε τρυφερό ενσταντανέ με αγόρι λιγότερο ψηλό, μελαχρινό ,αδύνατο και με κολλητό μπλουζάκι!!
Τώρα μούντζωσε Τέτα, τώρα!!