Είναι ευρέως αποδεκτό και θεσμοθετημένο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρεί όλα τα κράτη ίσα και με ίσα δικαιώματα. Όπως και ότι ο «δυνατός» οικονομικά θα βοηθήσει τον εταίρο που έχει πρόβλημα και θεωρείται αδύναμος. Όπως και ότι δεν θα τον άφηνε ποτέ να οδηγηθεί σε μια κατάσταση κρίσης οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής. Όπως και το ΝΑΤΟ, η υπερατλαντική αυτή συμμαχία, βρίσκεται στη Μεσόγειο και στα Βαλκάνια για να διευθετεί ζητήματα συγκρούσεων με ειρηνικό τρόπο και να παρεμβαίνει εκεί που υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Όπως και ο ΟΗΕ, για να λύνει τις διεθνείς διενέξεις και διαφορές σε παγκόσμιο επίπεδο σωστά και, κυρίως, αντικειμενικά.
Παρατηρώντας, όμως, …
με μεγαλύτερη λεπτομέρεια τη δράση του κάθε οργανισμού-ομοσπονδίας για την Ε.Ε.- συμπεραίνουμε πως δεν είναι τα πράγματα ακριβώς ρόδινα. Ας ξεκινήσουμε από την Ε.Ε.. Η επιρροή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ελλάδα δεν έγινε με την ένταξη της δεύτερης στην ΕΟΚ αλλά με διάφορες, εμπορικές κυρίως, συμφωνίες νωρίτερα. Τα δάνεια, όμως, που δίνονταν απλόχερα στη χώρα μας για την ανάπτυξή της φέσωναν συνεχώς την οικονομία και τα αποτελέσματα είναι πλέον ορατά. Ως «φίλος» και εταίρος μας δεν θα έπρεπε να μας εμποδίσει από το να δανειζόμαστε συνεχώς; Δε το έκανε. Και, εφόσον εμείς αποδειχθήκαμε τόσο ανίκανοι στο να γνωρίζουμε οικονομικά, τότε θα έπρεπε να μας καθοδηγήσει. Δε το έκανε. Μας κατηγορεί, όμως, ότι δεν τον ακούσαμε τότε.
Συνεχίζοντας με το ΝΑΤΟ, ο ρόλος του είναι να διατηρεί την ηρεμία , την τάξη και την ασφάλεια σε ένα μεγάλο κομμάτι του πλανήτη και να δρα σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες. Ενδιαφέρον. Θυμάμαι όμως το 1999, αν και μικρός, το πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, όπου το ΝΑΤΟ επενέβη και βομβάρδισε τόσο κόσμο χωρίς να πάρει την έγκριση του Συμβουλίου του ΟΗΕ και «ανάγκασε» τους συμμάχους του, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, να λάβουν μέρος στις εχθροπραξίες. Ένας φίλος δεν αναγκάζει ποτέ τον φίλο του αλλά τον ρωτάει. Πράγμα που δεν έκανε. Και όταν μιλάμε για έναν τέτοιο μεγάλο οργανισμό υποτίθεται πρέπει «να παίζει με τους κανόνες του παιχνιδιού». Πράγμα που επίσης δεν έκανε.
Τέλος, θα αναφερθώ στον ΟΗΕ. Δεν θέλω να μειώσω την αξία του ΟΗΕ όσον αφορά την επιρροή του και τις πρωτοβουλίες του στη παγκόσμια ειρήνη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι και σήμερα. Σε πολέμους, διενέξεις και συγκρούσεις έχει διαδραματίσει αρκετές φορές σημαντικό ρόλο στην επίλυση των προβλημάτων. Ωστόσο, απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο δεν έχει φανεί αντάξιος των περιστάσεων όσο θα έπρεπε μιλώντας αντικειμενικά. Όσον αφορά το Κυπριακό Ζήτημα, μετά την εισβολή των Τούρκων στη Μεγαλόνησο, το μόνο που πραγματοποιούσε ήταν ψηφίσματα τα οποία καταδίκαζαν την εισβολή και πως έπρεπε σύντομα να απομακρυνθούν από το στρατιωτικό σκέλος του ΟΗΕ. Παρατηρούμε, όμως, ότι τελικώς το ψευδοκράτος ζει και βασιλεύει και μάλιστα ισχυροποιείται. Στη περίπτωση, όμως της εισβολής του Ιράκ στο Κουβέιτ το 1991 οι Δυνάμεις του ΟΗΕ κατάφεραν και ακύρωσαν την παράνομη αυτή εισβολή άμεσα. Πράγμα το οποίο δεν έγινε στη περίπτωση της Κύπρου. Όπως είχε πει κάποιος: «Η Κύπρος έχει έλαιο και το Κουβέιτ πετρέλαιο».
Τελικώς, τι να τους κάνεις τους εχθρούς αν έχεις τέτοιους φίλους..;
Φιλώτας Νιάρχος
