H Staxtopouta όπως και εσείς αγαπάει τον κινηματογράφο όσο δεν πάει! Γιαυτό και σήμερα είπε να φτιάξει μια λίστα με τις πιο ρομαντικές και συγκινητικές εκδηλώσεις αγάπης που έχουμε δει στη μεγάλη οθόνη. Σας έρχεται στο μυαλό το Notebook ή παλιά αγαπημένη Casablanca; Ναι καλά το πάτε… μόνο που σήμερα η Staxtopouta δεν θα ανάψει τους προβολείς μόνο για τις πιο γνωστές ρομαντικές ταινίες που όλοι αγαπήσαμε αλλά, θα προβάλει σκηνές από ταινίες που η δήλωση αγάπης των πρωταγωνιστών , ναι μας έκανε να δακρύσουμε, το λιγότερο, αλλά στην τελική έρχονται στο μυαλό με μια χρονοκαθυστέρηση !! Αλλά καλύτερα ας ανάψουμε τους προβολείς …
Jerry Maguire:
Όσο κι αν σιχαίνομαι τον Tom Cruise, κάποτε υπήρξε thing και οφείλουμε να αποδεχτούμε τα λάθη των προηγούμενων γενιών, μιας και μεις δεν είμαστε άμεμπτοι (παραδείγματα δε δίνω, η προσωπική μου ασφάλεια πάνω απ’ όλα). Παρ’ όλα αυτά, μια έκφραση που έχει πολυχρησιμοποιηθεί έκτοτε, από πολύ κόσμο με έλλειψη πρωτοτυπίας και δημιουργικότητας, ήταν το “You had me at hello”. Που, κακά τα ψέμματα, μέσα στην απλότητα και συντομία του, εκφράζει πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Απ’ το “you had me” μέχρι το “at hello” υπάρχουν πολλές παράμετροι που το καθιστούν άξιο της φήμης του. Κρίμα που ήταν ανάμεσα στη βαρετή Renee Zellweger και τον ενοχλητικό Tom Cruise όμως. Ίσως ακόμη κι Renee να μην άντεξε το λογύδριο του Cruise και να θέλησε απλά να τον κάνει να σκάσει, ποιος ξέρει.
10 things I hate about you:
Ένας μυστηριώδης, “έφηβος” Heath Ledger μπορεί μην εντυπωσίασε αρκετά τη Julia Stiles, ένας Heath Ledger που οργάνωσε ολόκληρη τη φιλαρμονική του σχολείου απλά και μόνο για να της τραγουδήσει απ’ τις κερκίδες το “Can’t take my eyes off you” την έκανε τη δουλειά. Ένα δημόσιο statement τέτοιου μεγέθους ημέρωσε τη στρίγγλα, σ’ αυτό τη σύγχρονη μεταφορά του έργου του Shakespeare, και μπορώ να καταλάβω το γιατί.
Notting Hill:
Εντάξει, το ξέρω και συμφωνώ, αν ακούσω άλλη μια κοπέλα να λέει-σκέφτεται-γράφει-αναπαράγει την γνωστή φράση, θα αρχίζω να μοιράζω χαστούκια για να πατάξω τα κλισέ. Όσο και να το καταστρέψαμε εμείς οι ίδιοι όμως το “I’m just a girl, standing in front of a boy, asking him to love her” ήταν και θα είναι μια απ’ τις πιο γλυκές εκφράσεις αγάπης. Ειδικά αν σκεφτείς πως το girl είναι μια διάσημη ηθοποιός του Hollywood και το boy ένας βιβλιοπώλης, στο Notting Hill.
Say Anything:
Ένας John Cusack με ένα boombox στα χέρια κι εσύ εξακολουθείς να μην σηκώνεσαι απ’ το κρεβάτι σου; Δεν ξέρω αν είναι σπουδαίο το πόσο αφοσιωμένη ήταν στην απόφαση της να τον χωρίσει (η οποία δεν κράτησε και πολύ) ή εντελώς ηλίθιο το να απορρίψει μια τόσο όμορφη κίνηση. Πάντως, αν με ρωτάς, κάπως έτσι θα έπρεπε να τελειώνουν όλες οι teen movies, αυτή θα έπρεπε να είναι η τελευταία τους σκηνή. Χαζή ήταν η Emma Stone στο Easy A που κάπως έτσι περίμενε τον κατάλληλο να πάει να την μαζέψει;
Juno:
Μπορεί να μην είναι απόλυτα το επίκεντρο της ταινίας, όμως ο άγαρμπος, εφηβικός τρόπος που εξομολογείται η Juno στον Paulie ότι είναι ερωτευμένη μαζί του είναι χαριτωμένα ειλικρινής. ‘Cause you’re, like, the coolest person I’ve ever met, and you don’t even have to try, you know…’ Και στην τελική, τι άλλο μπορεί να ψάχνεις στην ηλικία των 16 (και όχι μόνο), πέρα από έναν άνθρωπο που σου κεντρίζει το ενδιαφέρον και σε καλύπτει με το να είναι απλά ο εαυτός του;
Pretty Woman:
Μιας κι οι μεγάλες, εντυπωσιακές δηλώσεις αγάπης ανήκουν κατά βάση στα 80′s και τα 90′s δε θα μπορούσε να λείπει ένα Richard Gere απο δω. Πόσο μάλλον όταν σε έναν ιδιαίτερα λεπτό συμβολισμό του ιππότη που καβάλα στο λευκό άλογο σώζει τη δεσποσύνη, ο Gere καβαλάει τη λευκή του λιμουζίνα, σκαρφαλώνει τις εξωτερικές σκάλες μαζί με την ανθοδέσμη, κι όλα αυτά για να σταματήσει τη Julia Roberts απ’ το να φύγει. Εντάξει, μπορεί η λευκή λιμούζινα να φαίνεται λίγο κιτς στις μέρες μας, η κίνηση όμως είναι που μετράει, κι η συγκεκριμένη είναι μια απ’ τις πιο χαρακτηριστικές (και απελπισμένες).
Pride and Prejudice:
Η πιο προσβλητική και άγαρμπη έκφραση αγάπης που μπορώ να σκεφτώ ήταν η πρώτη πρόταση γάμου του Darcy στην Lizzie. Αφού της είπε πως καταπίεσε μέσα του καιρό τα συναισθήματα που τρέφει για εκείνη, γιατί η κοινωνική του θέση δεν του επιτρέπει να ερωτευτεί μια γυναίκα, της οποία η οικογένεια είναι ο ένας πιο γελοίος απ’ τον αλλόν, της ζήτησε να τον παντρευτεί. Το αστείο είναι πως μετά απ’ αυτό το λογύδριο, σοκαρίστηκε από την αρνητική απάντηση της. Αφού κατάφεραν να βρεθούν κάπου στη μέση, στο ενδιάμεσο της περηφάνειας και της προκατάληψης, ακολούθησε μια δεύτερη πρόταση γάμου, η οποία ήταν χαμηλότερων τόνων και λιγότερο εντυπωσιακή (στο βιβλίο και στην εκδοχή του BBC τουλάχιστον, δεν βρέθηκαν το χάραμα πάνω σε μια γέφυρα για να αγκαλιαστούν, αγαπητέ Joe Wright). Γι’ αυτό και μένουμε στην πρώτη.
Breakfast at Tiffany’s:
Μ’ ένα απλό, λιτό ‘I love you’ νόμιζε πως θα τη γλιτώσει ο Paul Varjak. Η Holy, όμως, όπως πάντα αποστομωτική, τον ρωτάει ‘So what’, μόνο για να λάβει την καλύτερη απάντηση στην ιστορία: ‘So plenty’. Και πραγματικά, ένα ‘I love you’ θα έπρεπε πάντα να αρκεί, όχι;
Στα καπάκια όμως ο Paul δίνει και μια δεύτερη απάντηση σε όσους φοβούνται ότι ο έρωτας είναι μια ιδιότυπη φυλακή: ‘I don’t want to put you in a cage, I want to love you’. Και που είναι το κακό;
Love Actually:
Χωρίζεται σε τρία κεφάλαια:
Κεφάλαιο πρώτο: Η αθωότητα
Ο μικρός Sam αποφασίζει να μπλέξει με έρωτες και να φάει τα μούτρα του και μέσα στην αθωότητα της παιδικής του ηλικίας κάνει την πιο γκράντε κίνηση απ’ όλες, κυνηγώντας τη Joanna του μέσα στο αεροδρόμιο, παραβιάζοντας κάθε κανόνα του αεροδρομίου, απλά και μόνο για να της πει ότι την αγαπάει, πριν χάσει την ευκαιρία.
Κεφάλαιο δεύτερο: Η κατά λάθος γκράντε
Ο Jamie, έχοντας κάνει ήδη μια ρομαντική κίνηση, μαθαίνοντας Πορτογαλικά για να μπορέσει να συνεννοηθεί επιτέλους με την μπονίτα Αουρέλια, φτάνει σπίτι της για να της πει επιτέλους τι νιώθει, μόνο για να βρει έναν απελπισμένο πατέρα και μια βλαμμένη αδερφή. Κάπως έτσι, στο δρόμο για τη δουλειά της Aurelia μαζεύεται όλη η πόλη, για να γίνει μάρτυρας της πρότασης γάμου του Jamie σε σπαστά, κουτσουρεμένα Πορτογαλικά. Στην οποία η Aurelia απαντάει φυσικά στ’ αγγλικά, γιατί ήταν soulmates για κάποιο λόγο.
Κεφάλαιο τρίτο: Η καταδικασμένη
Just because it’s Christmas, and at Christmas you tell the truth, ο Mark (που τώρα κυνηγάει ζόμπι στο Walking Dead) πηγαίνει να ξεκαθαρίσει στη Juliet το λόγο που την αποφεύγει. Η χαρακτηριστικότερη δήλωση αγάπης που τόσος και τόσος κόσμος έχει αποστηθίσει, κι εγώ μέσα σ’ αυτούς. Έχοντας περάσει την ψυχή του την ίδια στις κάρτες που κρατάει, εξηγεί στην Juliet πως θα την αγαπάει μέχρι να γίνει έτσι -insert φωτογραφία μούμιας- και πως απλά θα συμβιβαστεί με οτιδήποτε άλλο του φέρει η ζωή, κάνοντας τις ήδη ευαίσθητες (λόγω Χριστουγέννων) καρδιές των θεατών να ραγίσουν. Παράτα τον άντρα σου και φύγε μακρυά με τον Mark, κοπέλα μου, χαζή είσαι; Αντί γι’ αυτό του χάρισε ένα πρώτο και τελευταίο φιλί της παρηγοριάς, για να κλείσει το κεφάλαιο μ’ ένα ‘Enough, enough now’.
*Casablanca:
Με αστερίσκο, γιατί δεν την κατατάσσεις ακριβώς στην ίδια κατηγορία με τις προηγούμενες, όμως μ’ ένα απλό ‘Here’s looking at you, kid’ ο Rick είπε στην Ilsa τα πάντα και κάτι παραπάνω. Και γιατί η Casablanca αξίζει μια θέση παντού.
Πηγή: www.staxtopouta.gr
