Οι Louboutin, οι Jimmy Choo κι οι Ελβιέλες

Ιστορίες για ψηλά τακούνια και χοντρά πορτοφόλια.

Σε μια από τις πολλές «βόλτες» μου στις διάφορες εικονικές βιτρίνες της διαδικτυακής αγοράς, έπεσα πάνω στη σελίδα γνωστού Έλληνα υποδηματοποιού που πουλούσε το τελευταίο του μοντελάκι γόβες προς σχεδόν 300 ευρώ το ζευγάρι. Ο ίδιος στη σελίδα του πόζαρε χαλαρώνοντας σε κάποιο δωμάτιο ξενοδοχείου στο Παρίσι με φόντο τον Πύργο του Άιφελ. Φωτογραφία που όπως το περίμενα, συνοδευόταν από πληθώρα σχολίων. Ο ένας έκραζε, ο άλλος έκραζε αυτόν που είχε κράξει αρχικά, ένας τρίτος έκραζε προς πάσα κατεύθυνση, γενικά επικρατούσε του κράχτη το κάγκελο.

Η αγορά είναι ελεύθερη, ο καθένας διαθέτει ένα προϊόν όσο αυτός πιστεύει πως αξίζει, σε τελική ανάλυση από κανέναν δεν τα κλέβει (εφόσον τα δηλώνει στην εφορία – αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Όσο υπάρχουν (και όχι απλά υπάρχουν, είναι και πολλοί) αυτοί που μπορούν ή που θέλουν να τα δώσουν, καλά κάνει και τα κοστολογεί τόσο. Διάβασα όμως κάποια σχόλια και ειλικρινά δεν ήξερα αν έπρεπε να κλάψω ή να ξεκαρδιστώ.

Κάποιες τον κατηγορούσαν …

Συνέχεια άρθρου..

ως προκλητικό, ειδικά σ’ αυτές τις εποχές να ανεβάζει τέτοιες φωτογραφίες όταν ένα ζευγάρι κοστίζει σχεδόν όσο ένα ανειδίκευτο μηνιάτικο. Εσένα που ένιωσες την ανάγκη να το πεις αυτό, θέλω να σε βρω και να σου δώσω λύση. Είναι κάτι παραπάνω από απλή, μην τα αγοράζεις! Μην μπαίνεις καν στη διαδικασία να τα ρίξεις δεύτερη ματιά. Όσο υπάρχει κοινό να τις αγοράζει, και φτηνά τις δίνει.

Κάποια ισχυριζόταν πως μπορεί τώρα να τον κράζουν, αλλά όταν γίνει διεθνούς φήμης εκπρόσωπος της μόδας, θα κοκορευόμαστε που είναι Έλληνας. Εσένα που έπρεπε να το επισημάνεις αυτό, σου έχω νέα, δεκάρα τσακιστή δεν θα δίνουμε. Υπάρχουν πλείστα όσα που μπορούν να με κάνουν να νιώσω εθνικά υπερήφανος, πολλά περισσότερα που μπορούν να με κάνουν να ντραπώ, η μόδα και η πορεία της δεν ανήκουν σε καμιά από τις παραπάνω κατηγορίες.

Μια τρίτη μαινόταν «Έλεος με την βλαχοκατινιά, υπάρχουν και οι Migato”. Εσύ, φαντάζομαι, μετενσάρκωση της Μαρίας Αντουανέτας (και βάλε), όταν δεν έχεις ψωμί, τρως παντεσπάνι.

Και άλλα πολλά, πίσω από την ανωνυμία ενός λογαριασμού.

Πριν κάνεις ποστ όμως οποιοδήποτε σχόλιο, μήπως θα έπρεπε να σκεφτείς; Ποιο μπορεί να είναι το κόστος κατασκευής αυτής της γόβας; Ή, πόσες ώρες πρέπει να δουλέψω εγώ για να πάρω αυτές τις γόβες; Ακόμα, πόσο χρειάζομαι αυτές τις γόβες; Και κυρίως, πόσο πιο ευτυχισμένη και για πόσο θα με κάνουν αυτές οι γόβες; Οι συγκεκριμένες, των 300 ευρώ, κι όχι κάποιες άλλες, πιθανόν οικονομικότερες.

Δεν ισχυρίζομαι πως δεν χρειάζεται το περιττό. Δεν διατείνομαι ότι μας κοροϊδεύουν με αυτές τις τιμές. Όποιος έχει την ευχέρεια, καλά κάνει και τα δίνει, κανείς δεν χρίστηκε οικονομικός διαχειριστής κανενός.

Το μόνο που χρειάζεται είναι πριν αποφασίσεις για το ύψος της γόβας σου, να καθορίσεις το πάχος του πορτοφολιού σου. Κι αν αποδειχθεί πολύ αδύνατο, αλλά παρά ταύτα εσύ θέλεις να την αποκτήσεις, να το κάνεις με τις ευχές όλων μας. Απλά, θερμή παράκληση, μην γκρινιάζεις. Δεν δικαιούσαι.

Παπαδόπουλος Γιώργος για το Freemind.gr