Η ζήλια είναι ένα συναίσθημα που πάει χέρι-χέρι με τον έρωτα. Ή μήπως όχι;
Πότε η ζήλια ξεπερνάει τα όρια και η κτητικότητα πνίγει τον άλλο;
Συνήθως οι ερωτευμένοι είναι και ανασφαλείς. Ανησυχούν διαρκώς για τον σύντροφό τους, τι κάνει και με ποιους είναι, με ποιον μιλάει στο κινητό και ποιος του στέλνει στο facebook. Τι γίνεται όμως όταν αυτή η ανασφάλεια παίρνει μεγάλες διαστάσεις και κυριαρχεί στο μυαλό μας; Κατηγορούμε τον άλλο για ψέματα, γκρινιάζουμε, μαλώνουμε, βλέπουμε πράγματα που δεν υπάρχουν- σκεφτόμαστε όμως και ότι δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά…
Η κτητικότητα είναι γένους θηλυκού
Παραδοσιακά οι γυναίκες πάσχουν από ζήλια και ανασφάλεια περισσότερο από τους άντρες. Είναι πιο επιρρεπείς στην ιδέα της ρομαντικής αγάπης, ζητούν ασφάλεια και επιβεβαίωση και πιστεύουν ότι θα την βρουν σε έναν άντρα. Η πραγματικότητα συνήθως είναι διαφορετική. Συνήθως οι άντρες είναι πιο ανεξάρτητοι και πιο συγκεκριμένοι σχετικά με το που θα σπαταλήσουν το χρόνο τους. Σίγουρα θα προτιμήσουν να δουν τους φίλους τους, από το να ακούσουν παράπονα και γενικά είναι “αλλεργικοί” στη γκρίνια. Μόλις η τραβηγμένη ζήλια μπει ανάμεσα στο ζευγάρι, τότε η κτητικότητα κερδίζει έδαφος και τα πράγματα καταλήγουν να είναι ένα παιχνίδι εξουσίας του ενός πάνω στον άλλο.
Όσο πολύ και αν θες τον άλλο, είναι πολύ δύσκολο να απαντήσει στην κτητικότητά σου. Δεν είναι βέβαιο ότι και ο άλλος έχει τον ίδιο ρυθμό με εσένα για να δεσμευτεί τόσο δυνατά. Και όχι μόνο. Ο άλλος μπορεί να νιώθει ότι …